Zakenman Jacques Parson vs. beroemdheid Estelle Cruijff, 7 december 2020
Er was eens… Zo beginnen de meeste sprookjes. Ook de sprookjes van beroemdheden. Maar zelden leefden ze nog lang en gelukkig. Veel gaan er scheiden, krijgen financiele problemen, en moeten voor de rechter verschijnen vanwege die financiele problemen. Het sprookje wordt een nachtmerrie; want we houden van sprookjes, maar smullen van nachtmerries. Met familierecht als uitzondering zijn vrijwel alle rechtszittingen openbaar. Dus mag iedereen zomaar op de publieke tribune plaatsnemen, en meeluisteren hoe het sprookje in een nachtmerrie veranderde.
Voor de pers, wij dus, zijn beroemdheden nieuws. Als het goed gaat, maar ook als het slecht gaat. Een beroemdheid die voor de rechter moet verschijnen, daar duiken we met z’n allen boven op. Nog mooier (ja, excuus beroepsdeformatie) is het als niet de gehele vaderlandse pers er is, maar dat we er exclusief zijn. (Lees; dat de redacteur elke dag tot diep in de nacht de rechtbankrol loopt na te pluizen op pareltjes). Dat was maandag dus ook het geval. Alleen een paar fotografen en paar schrijvende pers collega’s, maar geen enkele andere cameraploeg. Dat was Hiep Hoi Nummer 1.
Hiep Hoi Nummer 2; de BN’er zelf komt opdagen, want dat is natuurlijk altijd DE vraag. Welke beroemdheid heeft zin om te komen en zich te laten filmen en fotograferen tijdens de slechtste periode uit z’n leven, terwijl ie de rechtbank inloopt. Je weet als BN’ er dat die beelden voor altijd in de archieven blijven zitten. Bij elke wisjewasje worden ze weer tevoorschijn getoverd. Aan de andere kant is het goed voor je zaak als je in levende lijve voor de rechter verschijnt. Een duivels dilemma. Dus ja, wat doe je dan? Er is maar een optie; '' Een dikke zwarte zonnebril opzetten, je laten flankeren door advocaten, die tegen mij zeggen als ik een microfoon onder hun neus houdt: ‘We geven geen commentaar’ en dan kan je als BN ‘er met opgeheven hoofd doorlopen, zo de rechtbank in."
Eenmaal in de rechtbank komt het volgende gevecht. Wij willen alles filmen. Omdat het een civiele zaak is (tussen burgers onderling), mag dat in principe ook. Maar daar heeft geen enkele beroemdheid zin in! Aankomst bij de rechtbank filmen is tot daar aan toe, maar een shot maken dat ze in het beklaagdenbankje zitten.. dat nooit! De advocaten kunnen een verzoek bij de rechtbank indienen om het te verbieden. Met BN ‘ers aan boord is de rechter daar meestal wel gevoelig voor, en dus moet de camera uit.
Mijn favoriete bezigheid, twitteren tijdens de zitting, kan deze keer niet. Want dan staat na afloop alsnog de hele vaderlandse pers de beroemdheid buiten op te wachten. Weg exclusiviteit...Mijn redacteur is nu nog doof van het geping van de appjes die ik hem heb gestuurd, je moet toch wat met je content.
Na de zitting ga ik nog proberen om een quote krijgen van de beroemdheid, wetende dat het een lucky shot is. Gelukkig krijg ik de advocaat wel voor onze camera. In m'n hoofd maak ik mijn item; aankomstshot, paar beelden van de rechter, quote advocaat, nu nog een wegloopshot. Ik stuur mijn cameraman naar buiten. Maar door corona mogen er maar twee mensen in de lift. De advocaat en de BN’er staan er al in. Tegen de tijd dat wij beneden zijn, is de vogel al gevlogen. Inderdaad, niet alle sprookjes lopen goed af.
Comments